Kościół Błogosławionej Karoliny to widoczna z daleka, wyniosła budowla, która góruje nad całym miastem. To największa świątynia w Tarnowie i zarazem jedna z największych
w całej Diecezji Tarnowskiej. Kościół usytuowany jest na wzniesieniu, a jego wysoka, prawie 70-cio metrowa wieża przypomina palec wskazujący skierowany w niebo, który pokazuje drogę do Boga mieszkańcom miasta i przybyszom. Świątynia ta, od samego początku swego istnienia przeznaczona była na kościół pomocniczy dla starej, lecz niewielkiej tarnowskiej Katedry. Oto historia tego niezwykłego miejsca.
Starania o budowę nowego kościoła zaczęły się na początku lat 80-tych. Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Tarnowie w tym czasie był już przepełniony, a nowe osiedla wciąż rosły. Plany miejskie przewidywały budowę dalszych bloków mieszkalnych sięgających aż po Wolę Rzędzińską. Potrzebny był tu duży kościół. Ówczesny proboszcz ks. Infułat Stefan Dobrzański, rozpoczął więc działania zmierzające do powstania nowej świątyni dla przyszłych mieszkańców osiedli zlokalizowanych w północnej części miasta. Pozwolenie na budowę wydano w 1983 r. i natychmiast ruszyły prace. Głównymi projektantami tej pięknej budowli byli: mgr inż. arch. Z. Zjawin, mgr inż. arch. Zdzisława Kaczor oraz jej mąż mgr inż. Leszek Kaczor. W tych trudnych czasach, budowa czegokolwiek była ogromnym wyzwaniem, szczególnie zaś budowa kościoła, która wymagała wielu środków finansowych a także umiejętności załatwiania wszelkich spraw związanych z tym przedsięwzięciem. Najwięcej trudu sprawiały tak prozaiczne sprawy jak pozyskanie materiałów budowlanych czy zorganizowanie sprzętu i transportu.
Do połowy 1986 roku zdołano postawić fundamenty i mury dolnego kościoła, a już 7 września tego samego roku odbyła się tu pierwsza Uroczystość Diecezjalna – 200-lecie istnienia Diecezji Tarnowskiej. Po uroczystości wznowiono prace przy budowie dolnej kondygnacji. Jeszcze przed zimą tego samego roku zakończono konstrukcję murów i słupów dolnego kościoła, a także rozpoczęto szalowania pod strop. Wówczas dotarła wiadomość, że 10 czerwca 1987 roku w Tarnowie będzie Papież Jan Paweł II, a miejscem Jego pobytu będzie właśnie ta budowa. Wiosną zalano strop nad dolnym kościołem i obłożono kamieniem jego mury. Równocześnie trwały prace przy powstaniu Papieskiego Ołtarza, wyznaczaniu sektorów oraz dojść i dojazdów, a także porządkowaniu terenu wokół miejsca uroczystości. Wiele czasu i trudu poświęcono na przygotowanie tej wielkiej uroczystości beatyfikacji Sługi Bożej Karoliny Kózki z pobliskiej Wał Rudy, która wkrótce została także patronką nowo budowanej świątyni. Na tę uroczystość Papież zaprosił przede wszystkim polskich rolników, ponieważ to chłopska córa miała dostąpić beatyfikacji. Dziś szacuje się, że na tarnowskie błonia, wokół tego budującego się kościoła, przybyło z całej Polski ponad 2 miliony pielgrzymów. Do tego rozmodlonego i zasłuchanego tłumu Ojciec Święty mówił o prostocie świętości, o bliskości Boga, o wierności wartościom najwyższym – o tej młodej dziewczynie, która wyszła spośród ludzi takich jak obecni, a doszła do nieba, gdzie teraz oręduje za nami.
Po zakończeniu pielgrzymki powrócono do budowy. Do roku 1991 trwały żmudne prace murarskie i betoniarskie, które doprowadziły do zamknięcia bryły górnego kościoła. W 1992 roku wykonano izolacje i zabezpieczenia sklepień, założono stalową konstrukcję dachu oraz jego pokrycie. Na początku 1992 roku, obecny proboszcz ks. Stanisław Dutka, został mianowany Rektorem nowo budowanej świątyni, z zadaniem zorganizowania w tym miejscu parafii. Swoją pracę rozpoczął od wciągnięcia się w prace budowlane przy boku pierwszego budowniczego – dziś już śp. ks. Infułata Stefana Dobrzańskiego. Prace budowlane łączył równocześnie z pracą duszpasterską, czego efektem było zainaugurowanie 27 września 1992 roku systematycznej liturgii mszy świętej celebrowanej w wydzielonym z placu budowy przedsionku górnego kościoła. Początkowo odprawiano jedną Mszę św. niedzielną, z czasem doszły kolejne, a następnie nabożeństwa różańcowe.
W tym czasie w dolnym kościele trwały prace tynkarskie, by móc schronić się przed zimą w lepiej zabezpieczonych pomieszczeniach. W 1993 roku odprawiono tam Pasterkę pod przewodnictwem ówczesnego biskupa ordynariusza ks. Józefa Życińskiego, a wiosną ruszyły prace wykończeniowe, głównie w dolnym kościele i w pomieszczeniach zakrystii, przeznaczonych na tymczasowe mieszkania dla kapłanów. Rozpoczęto też wznoszenie wieży. W czerwcu 1993 r. na uroczystym nabożeństwie odbyło się wmurowanie kamienia węgielnego, poświęconego przez Papieża.
16 lipca 1993 roku została erygowana samodzielna parafia pw. Bł. Karoliny w Tarnowie. We wrześniu do nowej parafii skierowano dwóch pierwszych księży wikariuszy i mimo trudnych warunków rozpoczęła się zwyczajna praca parafialna. Równocześnie z budową kościoła, trwały prace przy budowie plebanii, które rozpoczęto w 1990 r. Jednak przebiegały one znacznie wolniej i pierwsze pomieszczenia zostały oddane do użytku dopiero z końcem 1996 roku. Przez cały 1994 rok trwało wykańczanie środkowej nawy dolnego kościoła oraz budowa wieży, którą zakończono w następnym roku. Wówczas przystąpiono do intensywnych wykończeń całego dolnego kościoła i części pomieszczeń pomocniczych na tym poziomie.
W 1997 roku odbyła się na tym miejscu diecezjalna uroczystość – 10-lecia beatyfikacji Bł. Karoliny i pobytu Ojca Świętego Jana Pawła II. Stała się ona jednocześnie pożegnaniem odchodzącego do Lublina Abpa Józefa Życińskiego. W następnym roku miała miejsce uroczystość 100-lecia urodzin Patronki parafii, której przewodniczył bp Jan Styrna.
Przez cały ten czas trwały intensywne prace budowlane: tynkarskie, murarskie, instalacyjne. Wewnątrz i na zewnątrz kościoła nadal znajdowały się ogromne ilości rusztowań, wykonano tysiące metrów kwadratowych tynków i malowań, rozprowadzono setki metrów kabli i instalacji. W całym obiekcie wykonano posadzki kamienne o łącznej powierzchni niemal pół hektara. W górnym kościele zamontowano okna zapewniające lepsze zabezpieczenie cieplne i umożliwiające montaż przyszłych witraży.
Oprócz budowy świątyni i zagospodarowania przyległego terenu, konieczne było w porozumieniu z władzami miasta wykonanie dróg oraz dojść do kościoła. Jedyne dojście prowadziło ulicą M. Dąbrowskiej, utwardzoną jeszcze na przyjazd Papieża. Jednak służyło ono tylko mieszkańcom Os. Zielonego, a parafianie z Os. Westerplatte nie posiadali żadnego przyzwoitego dojścia. Dopiero w późniejszym czasie zbudowano drewniany mostek dla pieszych od strony Al. Jana Pawła II. Niedługo potem władze miejskie wybudowały ulicę, obecnie Abpa Jerzego Ablewicza, która prowadziła od al. Jana Pawła II. Wkrótce tereny wokół kościoła zaczęły się coraz bardziej zaludniać. Wzdłuż ul. M. Dąbrowskiej powstał szereg budynków mieszkalnych jednorodzinnych i wielorodzinnych. Od strony ul. Abpa J. Ablewicza wybudowano duże osiedle bloków, a w planach pojawiły się kolejne. Budynki mieszkalne w szybkim tempie otoczyły świątynię, która ponad powstawała w szczerym polu.
11 czerwca 2000 roku odbyła się tutaj wielka uroczystość – Jubileuszowy Dzień wdzięczności Bogu za świętych i błogosławionych Diecezji Tarnowskiej. Wówczas ks. Biskup Ordynariusz Wiktor Skworc poświęcił główne drzwi do górnego kościoła ufundowane przez tarnowską „Solidarność”. Te bogato rzeźbione drzwi przedstawiają uroczystość beatyfikacji Bł. Karoliny, historię jej męczeństwa oraz 20-to letnią tradycję „Solidarności”, która nawiązuje do słów Ojca Świętego „nie ma wolności bez solidarności” i „nie ma solidarności bez miłości”. W późniejszym czasie do głównych drzwi dołączono boczne drzwi w elewacji frontowej kościoła, na których wyrzeźbieni zostali święci i błogosławieni pochodzący z Diecezji Tarnowskiej: św. Andrzej Świerad, św. Benedykt, św. Stanisław Biskup, św. Szymon z Lipnicy, bł. ks. Roman Sitko, bł. Krystyn Gondek oraz św. Kinga, św. Urszula Ledóchowska, bł. Karolina, bł. Maria Teresa Ledóchowska, bł. Julia Rodzińska i bł. Katarzyna Celestyna Faron.
Od 2001 roku wszelkie uroczystości odbywały się już w górnym kościele, który – choć nadal nieukończony – otwarty był dla wiernych, szczególnie w miesiącach letnich. We wrześniu tego samego roku parafia przeżyła nawiedzenie kopii Cudownego Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej, w której udział wzięło wielu mieszkańców parafii, a także okolic. Przez cały tan okres prowadzono intensywne prace wykończeniowe i porządkowe, zarówno w kościele, jak i wokół niego. Ogrodzono teren kościoła i plebanii, wybudowano budynki pomocnicze, magazyny i garaże. Wykonano dojścia i dojazdy do świątyni, zasiano trawniki oraz posadzono drzewa i krzewy. Dawny plac budowy stał się pięknym, zadbanym terenem świątyni. Po północnej stronie urządzono parking, który na co dzień służy dzieciom i młodzieży z okolicznych bloków jako boisko do piłki nożnej, koszykówki czy też plac do jazdy na wrotkach.
Po uporządkowaniu terenu wokół kościoła zaczęły odbywać się tu Festyny Familijne organizowane przez Stowarzyszenie Rodzin Katolickich oraz Tygodnie Młodzieżowej Kultury Chrześcijańskiej organizowane przez Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży przy parafii. W 1997 roku rozpoczęła swą pracę świetlica parafialna, która obejmuje swoim działaniem dzieci i młodszą młodzież. Działa także Parafialny Klub Sportowy „Karolina”, a od 2001 roku w każdy I. piątek miesiąca w kościele odbywają się nocne czuwania Diecezjalnego Apostolatu Trzeźwości.
W czerwcu 2002 roku odbyła się diecezjalna uroczystość 15-lecia pobytu Ojca Świętego w Tarnowie i beatyfikacji Patronki tego kościoła. W tym samym roku obchodzono pierwszy jubileusz parafii – 10-lecie istnienia i działalności.
16 października 2003 roku w górnym kościele miało miejsce Diecezjalne Spotkanie Kapłanów w 25. rocznicę pontyfikatu Jana Pawła II, w czasie którego Mszę św. koncelebrowało kilkuset kapłanów przybyłych z całej Diecezji Tarnowskiej. W tym czasie można było obejrzeć wystawę fotograficzną Adama Bujaka pt. „Pielgrzymki Polskie” – poświęconą Ojcu Świętemu i jego Jubileuszowi. Kilka dni później w kościele, który na jedno popołudnie stał się salą koncertową, wystąpił Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk” z repertuarem swoich pieśni, także religijnych. W listopadzie 2004 roku odbywały się obchody 90. rocznicy męczeńskiej śmierci bł. Karoliny – patronki kościoła i parafii.
Przez cały okres prowadzenia pracy duszpasterskiej w parafii, aż do marca 2005 roku, w 16. dzień każdego miesiąca, wierni gromadzili się na wieczornych Apelach Jasnogórskich w intencji Ojca Świętego Jana Pawła II. Jednak największy hołd swojemu Ukochanemu Ojcu Świętemu tarnowianie oddali na przełomie marca i kwietnia 2005 r. Od początku choroby Ojca Świętego aż do dnia Jego pogrzebu, kościół otwarty był dla wszystkich, przez całą dobę. Bezustannie trwały tu modlitwy indywidualne i zbiorowe. Nawet nocą kościół nie pustoszał, stale ktoś się w nim modlił, zwłaszcza w wieczór śmierci Papieża. W dniach żałoby szczególnym przywiązaniem do Ojca Świętego wykazała się młodzież. Spotykali się wieczorami, w żaden sposób niezorganizowani i ok. godz. 20.00 zapalali długi pas światła na al. Jana Pawła. Kiedy o godz. 21.37 w kościele zaczynały bić dzwony ogromny tłum wiernych kierował się do kościoła bł. Karoliny, by tu modlić się, śpiewać i słuchać nagrań homilii Ojca Świętego, niejednokrotnie nawet do północy. W przeddzień pogrzebu Jana Pawła II odbyła się procesja, która wyruszyła z Bazyliki Katedralnej i ulicami miasta przeszła do kościoła pw. bł. Karoliny. Zgromadziła ona ponad 30 tysięcy wiernych, którzy przybyli, by pod przewodnictwem swoich biskupów modlić się za duszę zmarłego Papieża. Od tego czasu zmienił się dzień Papieskiego Apelu Jasnogórskiego. Wierni spotykali się 10. każdego miesiąca, na pamiątkę dnia, w którym Jan Paweł II był w tym miejscu, by modlić się o jego beatyfikację i kanonizację. Ponadto w każdą rocznicę śmierci Ojca Świętego kościół zapełnia się wiernymi, ponieważ to miejsce na zawsze pozostanie związane z Papieżem Polakiem.
W styczniu 2006 roku w górnym kościele odbył się wspaniały koncert kolędowy Zespołu Pieśni i Tańca „Mazowsze”. W tym samym roku 3 czerwca w naszym kościele miała miejsce uroczysta Msza św. związana z obchodami Wojewódzkiego Dnia Strażaka i poświęceniem nowej siedziby Tarnowskiej Straży Pożarnej przy ul. Błonie. W tych uroczystościach wzięli udział przedstawiciele Straży Pożarnej z całego kraju.
16 października 2006 roku dokonano uroczystego zasadzenia „dębu papieskiego” – jednego z drzew, wyhodowanych przez polskich leśników z żołędzi, które Ojciec Święty Jan Paweł II poświęcił w kwietniu 2004 roku. Sadzonkę tę ofiarowali Małopolscy Leśnicy z Nadleśnictwa Gromnik.
13 stycznia 2007 roku dobyło się Diecezjalne Spotkanie Kolędników Misyjnych. Zgromadziło ono ponad 3,5 tysiąca dzieci, młodzieży i dorosłych z całej diecezji. Brały w nim udział Grupy Kolędnicze, które w okresie Bożego Narodzenia zbierały środki finansowe na pomoc dzieciom z krajów misyjnych. Spotkaniu najmłodszych misjonarzy przewodniczył gospodarz Diecezji ks. bp Wiktor Skworc.
W Niedzielę Palmową 2007 roku miało miejsce Diecezjalne Spotkanie Młodych odbywające się w ramach Światowego Dnia Młodzieży. Młodzież wyruszyła spod tarnowskiej katedry i w procesji dotarła do naszego kościoła gdzie bp Ordynariusz Wiktor Skworc odprawił Mszę św. Wieczorem młodzież uczestniczyła w obchodach 2. rocznicy śmierci Sługi Bożego Jana Pawła II. Było to już trzecie tego typu spotkanie młodzieży w tym miejscu.
10 czerwca 2007 roku obchodzono w tutejszej parafii 20. rocznicę beatyfikacji patronki oraz pobytu Ojca Świętego Jana Pawła II w Tarnowie. Po raz kolejny nie zawiedli parafianie, przybyło wiele tysięcy wiernych, a także przedstawiciele władz i duchowieństwa. Mszy św. przewodniczył bp Wiktor Skworc, a w uroczystości wziął udział postulator procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego Jana Pawła II – ks. Sławomir Oder.
10 czerwca 2012 roku świętowano na tym miejscu 25-lecie beatyfikacji bł. Karoliny i pobytu na tym miejscu bł. Jana Pawła II. Uroczystej Mszy św. Przewodniczył kardynał Stanisław Dziwisz.
Obecnie, zarówno dolny, jak i górny kościół są w pełni przystosowane do prowadzenia liturgii i nabożeństw. Górny kościół zdobią piękne witraże. Szczególnym szacunkiem otacza się tutaj pamiątki z pobytu Ojca Świętego Jana Pawła II. Są to przede wszystkim tron papieski i obraz beatyfikacyjny (w górnym kościele) oraz ołtarz wraz z ambonką, przy których Papież odprawiał Mszę św. beatyfikacyjną (w dolnym kościele). Nadal jednak potrzeba wiele pracy i wysiłku, by zakończyć to ogromne przedsięwzięcie, jakim jest budowa tej pięknej świątyni papieskiej, która na zawsze pozostanie związana z Ojcem Świętym Janem Pawłem II. W tutejszej parafii nie ustają modlitwy o rychłą kanonizację Polskiego Papieża, by móc jak najszybciej przybrać go za Patrona tego miejsca.
Warto odwiedzić ten wyjątkowy kościół, nie tylko po to, by zobaczyć na własne oczy tron, na którym przed laty siedział bł. Jan Paweł II, ale przede wszystkim, by poczuć jego obecność w tym miejscu. Warto także zatrzymać się tu na chwilę i zastanowić nad aktualnością nauk głoszonych przez ukochanego Ojca Świętego, który stał się znakiem dla naszych czasów i dla każdego z nas.
